Bazen bir hayal yaratırsın. İçine istediklerini katarsın. Istediğin şekilde rengarenk bi balon oluşur kafanda. Küçükken çok severdim hayal kurmayı. Pembe dizi kıvamında sakız gibi uzayan hayallerimiz vardı en yakın arkadaşımla.

Sonra anlarsın ki bu hayal ve gerçekler uyuşmuyor. Yarattığın koşullar, insanlar, hayat istediğin gibi değil. Etrafını görmez bi şekilde at gözlükleriyle gittiğini fark edersin. Ama hayaller özgürdür. Özgür ve “hayal ürünüdür”. Bu yüzden pek sevmiyorum artık. O taraklarda bezim yok. Çuvaldızı kendime batırdım balonum puf yok oldu.

Olmayan bir şeyle kendini böyle kandırmaya ne gerek var degil mi canım?